Een bestemmingsplan bepaalt hoe de grond en gebouwen in een bepaald deel van de gemeente gebruikt mag worden, of ergens gebouwd mag worden en wat voor bebouwing dat mag zijn. Bestemmingsplannen gelden voor een langere tijd. De wettelijke procedure van een bestemmingsplan bestaat uit twee fases. Tijdens deze fases kunnen belanghebbende reageren op het plan. De gemeente neemt deze reactie mee als zij een besluit neemt.

Fase 1: Ontwerp

De wettelijke procedure van een bestemmingsplan start met deze fase. Belanghebbende hebben zes weken de tijd om hun zienswijze te geven (die reactie wordt in deze fase een zienswijze genoemd). De ingediende zienswijzen worden samengevat en van een gemeentelijke reactie voorzien in een zienswijzennota.

Fase 2: Bestemmingsplan

De gemeenteraad neemt een besluit over de zienswijzennota en stelt het bestemmingsplan wel of niet (gewijzigd) vast. Het vastgestelde plan is opnieuw zes weken in te zien. In deze periode kunnen belanghebbende tegen het plan in beroep gaan bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State.

Als de termijn van zes weken voorbij is, treedt het bestemmingsplan in werking. Ook als er een beroep is ingesteld. Een bestemmingsplan is definitief (onherroepelijk) wanneer er:

1. geen beroep is ingediend bij de Raad van State en de beroepstermijn voorbij is;
2. wel beroep is ingediend en de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State hierover uitspraak heeft gedaan.